Wielki Zwój Psalmów z Qumran (11Q5) oraz teksty pokrewne

 Antoni Tronina, biblista i orientalista, emerytowany profesor Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego Jana Pawła II. W latach 1978-1980 uzyskał licencjat nauk biblijnych w Papieskim Instytucie Biblijnym w Rzymie. Odbył szereg podróży naukowych po Bliskim Wschodzie. Jest współtwórcą Biblii

Lubelskiej, Biblii Paulińskiej i Nowego Komentarza Biblijnego oraz autorem obszernych komentarzy do Księgi Kapłańskiej,Hioba, Pierwszej i Drugiej Księgi Kronik, a także adnotowanych przekładów tekstów znad Morza Martwego: Reguły Zrzeszeniai innych tekstów prawnych z 1 groty w Qumran, Dokumentu Damasceńskiego, Zwoju Świątyni, Apokryfu Księgi Rodzaju oraz komentarzybiblijnych i Targumu do Hioba. Spośród apokryfów Starego Testamentu tłumaczyłm.in. Księgi Świętych Tajemnic Henocha, apokryficzną 4 Księgę Barucha, KsięgęJubileuszy, Psalmy Salomona, Drabinę Jakubową. Wydał również tom przekładówapokryfów syryjskich i Księgę Kapłańską z Targumu Neofiti oraz epos o Gilgameszu. W r. 2022 przygotował do druku kolejny tekst mezopotamski Enuma Elisz (mit kosmogeniczny). Opublikował podręczniki do języka ugaryckiego i syryjskiego.W sumie ogłosił drukiem 50 książek (w tym 12 w The Enigma Press) i zamieścił w czasopismach i księgach pamiątkowych ponad pięćset artykułów, recenzji itp.„Wielki Zwój Psalmów” (11Q5) to jeden z najbardziej zagadkowych rękopisów z Qumran. Zawiera on ostatnią część psałterza masoreckiego (Ps 101-150), jednak w układzie odmiennym od „kanonicznego”. Ponadto są w nim utwory znane z innych ksiąg biblijnych, a także psalmy „apokryficzne” częściowo znane ze starożytnych przekładów. Najbardziej zaskakują cztery utwory dotąd nieznane.Tak niezwykła treść Zwoju wywołała burzliwą dyskusję na temat początków psałterza i celów omawianego tu rękopisu. Na końcu książki dodano przekład kilku mniejszych utworów, które rzucają nieco światła na rolę tego Zwoju we wspólnocie esseńczyków.