Depingere fas est. Sebastian Piskorski jako konceptor i prowizor

Sebastian Piskorski (1636–1707) wywarł znaczący wpływ na sztukę Małopolski ostatniej ćwierci w. XVII. Mimo że nie był artystą ani samodzielnym zleceniodawcą, uchodził za eksperta do spraw sztuki, dzięki czemu powierzono mu kierownictwo najważniejszych przedsięwzięć artystycznych tego czasu. Jako profesor i sześciokrotny rektor Uniwersytetu Jagiellońskiego kierował budową akademickiej kolegiaty św. Anny. Będąc spowiednikiem krakowskich klarysek, zrealizował założenie pielgrzymkowe w Grodzisku (upamiętniające założycielkę klasztoru bł. Salomeę) i brał udział w pracach nad nowym wystrojem kościoła św. Andrzeja. Książka prezentuje szczegółową analizę działalności Piskorskiego na polu sztuki, uwzględniającą jego rolę jako konceptora (twórcy programów treściowych złożonych dzieł sztuki) oraz prowizora (odpowiedzialnego za ich realizację, gromadzenie materiałów, angażowanie wykonawców i wybór rozwiązań artystycznych). Te dwa aspekty jego aktywności zostały potraktowane jako studium przypadku, służące poznaniu procesów planowania i powstawania kompleksowych dzieł sztuki sakralnej, a następnie osadzone w szerokim kontekście zainteresowań, inspiracji i celów dydaktycznych Piskorskiego, rekonstruowanych na podstawie jego prac kaznodziejskich i literackich.