Elżbieta Sieniawska. Królowa bez korony

 Elżbieta Sieniawska (ok. 1669–1729) wiodła niesłychanie aktywne życie – wiele podróżowała, pisała tysiące listów, analizowała otrzymywane informacje (korespondencję, raporty, gazety), osobiście prowadziła swoje sprawy sądowe. Odgrywała ważną rolę w rozgrywkach politycznych, a przy tym zarządzała rozległymi majątkami ziemskimi, w których produkowano towary, hodowano zwierzęta, uprawiano rośliny, wydobywano cenne rudy, rozwijano rzemiosła. Dbała o swoje liczne rezydencje, piękne pałace otoczone ogrodami, ale poczyniła też wiele fundacji na rzecz różnych zakonów w Rzeczypospolitej.

 Do sukcesu Elżbiety Sieniawskiej na pewno przyczyniły się znakomite urodzenie, ogromna fortuna odziedziczona po przodkach, urzędy sprawowane przez męża. Jednak to jej bystry umysł, niezwykły hart ducha, znakomite zdolności zarządcze, umiejętność prowadzenia wielu spraw jednocześnie i pragmatyczne podejście do rzeczywistości były najważniejsze i sprzyjały osiąganiu sukcesów w tak wielu dziedzinach. Na publikację składa się 14 esejów, opracowania dotyczące architektury, wystroju i wyposażenia rezydencji wilanowskiej w czasach Elżbiety Sieniawskiej, a także katalog wybranych obiektów związanych z tą niezwykłą postacią. Prezentują one główną bohaterkę i jej dokonania w szerokim kontekście politycznym, gospodarczym i kulturowym Rzeczypospolitej Obojga Narodów przełomu XVII i XVIII wieku.