Slavica 141. Zgoda w rozumieniu Polaków czasów staro- i średniopolskich

 Tom inauguruje serię łacińską Testimoniów najdawniejszych dziejów Słowian, opracowywanych w Zakładzie Historii Instytutu Slawistyki PAN od lat 70. XX w. Gromadzi on przekazy historyków ze „złotej ery" Cesarstwa Rzymskiego. Autorzy rzymscy nie znali pojęcia Słowian, co oczywiście nie oznacza, że ten lud wtedy nie istniał. Dyskusja nad identyfikacją Słowian z którymś ze znanych w starożytności ludów liczy sobie bez mała 200 lat, a wśród „kandydatów" poczesne miejsce zajmują Wenetowie, chyba powszechnie uważani za Słowian. Autorzy tomu nie postawili sobie za cel dokonywania identyfikacji ze Słowianami poszczególnych ludów. Ich celem było zebranie wiedzy rzymskich autorów o ziemiach dzisiejszej Europy Północnej, Środkowej i Wschodniej aż po Azję Środkową, znajdujące się poza limesami. Komentarz rzeczowy opracowany został w formie leksykograficznej, by podkreślić tradycję Zakładu. W ten sposób powstał chyba pierwszy w literaturze światowej słownik geografii antycznej ziem poza limesowych. Praca opatrzona jest mapami opracowanymi przez Barbarę Grunwald-Hajdasz, mającymi ułatwić czytelnikowi lekturę oraz obszerną bibliografią.