Z Krakowa do La Scali. Franciszek Mirecki (1791-1862). Monografia

 Franciszek Mirecki (1791-1862) urodzony w Krakowie kompozytor przełomu klasycyzmu i romantyzmu był - obok F. Janiewicza, a przed F. Chopinem - pierwszym polskim kompozytorem, który zyskał europejską sławę.   Uczeń J.N. Hummla i L. Cherubiniego, współpracownik G. Ricordiego. Autor opracowania „Salmi di Davide“, a także pierwszego w języku włoskim traktatu o instrumentacji.   Dyrektor Opery Włoskiej w Lizbonie i pierwszy polski kompozytor, którego operę "Cornelio Bentivoglio" wystawiono w mediolańskiej La Scali w 1844 roku.   Zrewolucjonizował nauczanie muzyki w Krakowie, doprowadzając do powstania pierwszej publicznej szkoły muzycznej. Nauczyciel W. Żeleńskiego i H. Modrzejewskiej. Niezrównany nauczyciel śpiewu operowego.   Kompozytor znany i ceniony w Europie w pierwszej połowie XIX wieku, mający w swoim dorobku opery, balety, utwory fortepianowe, symfonie, msze, offertoria i oratorium, nazywany przez Karola Estreichera „mężem niezmordowanej pracy i najuczeńszym z muzyków, jakich kiedykolwiek Polska wydała", jest obecnie zapomniany.   W 2022 roku przypada 160. rocznica śmierci Franciszka Mireckiego. Niniejsza publikacja jest pierwszą monografią artysty, wydaną z nadzieją, że przyczyni się do przypomnienia jego  dokonań i rzetelnej ich oceny.