Santi Gucci, architekt i rzeźbiarz królewski

 Santi Gucci (ur. ok. 1530 we Florencji, zm. ok. 1600 na zamku w Książu Wielkim) – architekt i rzeźbiarz pochodzenia włoskiego działający w Polsce. Tworzył w stylu późnego renesansu oraz manieryzmu. Pochodził z florenckiej rodziny artystycznej. Uczył się u swojego ojca Jana di Niccolo Albenghi Gucci zwanego Giovanni della Camilla (restauratora florenckiej katedry). Artystą też był jego przyrodni brat Francesco Camilliani, uczeń znanego Baccio Bandinellego. Gucci rozpoczął pracę w swym zawodzie we Włoszech w wieku 17 lat. Na jego styl oddziałały w dużym stopniu tradycje zarówno włoskie, jak i niderlandzkie. Gucci przybył do Polski w latach sześćdziesiątych XVI w. Był nadwornym artystą króla Stefana Batorego i Anny Jagiellonki, Zygmunta Augusta, Henryka Walezego. Wykonywał również prace dla rodów magnackich, Myszkowskich i Firlejów. Na początku działalności rzeźbiarskiej w Polsce dostarczał wzorów do maszkaronów attyki na sukiennicach w Krakowie. Podobnie jak wszyscy znakomitsi muratorzy i rzeźbiarze włoscy działający w Polsce w XVI w. (Bartolommeo Berrecci, Jan Maria Padovano) Gucci wykonywał swoje prace wespół z licznym gronem współpracowników.