Krytyka zebrana, t. 2

 Podstawą edycji, o czym wspomnieliśmy już w Słowie wstępnym do pierwszego tomu Krytyki zebranej Juliana Kornhausera, stały się tomy przygotowane przez pisarza, uzupełnione tekstami, które nie ukazały się w wydaniach książkowych, a zostały odnalezione na podstawie dostępnych bibliografii narodowych (Bibliografii Zawartości Czasopism: za lata 1965-2009 oraz Polskiej Bibliografii Literackiej: za lata 1988-2004) oraz informacji wydobytych z domowego archiwum poety.

Wszystkie wersje tekstów krytycznych Juliana Kornhausera przed niniejszą publikacją zostały porównane. Niemniej – w przeciwieństwie do poprzednich tomów serii pism zebranych Juliana Kornhausera ukazujących się w oficynie WBPiCAK – rezygnujemy z odnotowywania zmian, jakie istnieją pomiędzy pierwodrukami a wersjami zawartymi w monografiach autorskich. Modyfikacji bowiem, i to pierwszy powód poniechania rejestracji różnic, jest tak dużo, iż sam ich spis zająłby kilkadziesiąt stron maszynopisu. Po wtóre, i istotniejsze, kierujemy się wskazówkami samego Autora (zawartymi m.in. w Notach edytorskich do Postscriptum. Notatnika krytycznego oraz Poezji i codzienności) i powszechnym uzusem, w ramach którego ostateczną postać tekstowi krytycznemu pisarz nadaje właśnie przy pracy korektorskiej nad własną monografią. Po trzecie wreszcie, korekty pierwodruków tekstów krytycznych Juliana Kornhausera nie miały charakteru merytorycznego, lecz stylistyczno-koncepcyjny (np. w tomie Postscriptum… pisarz zrezygnował z tytułowania poszczególnych części składających się na książkową formę krytycznoliterackiego notatnika-sylwy, w którym sąsiadujące ze sobą różnorakie formy wypowiedzi świadczyć mają o swoistym temperamencie, zarówno analitycznym, jak i dygresyjno-impresyjnym, krytyka). Mimo to zdecydowaliśmy się na umieszczenie w nocie edytorskiej tych passusów – usuniętych przez Autora z pierwodruków podczas przygotowania poszczególnych wydań książkowych – które stanowią zwarte całostki.

Znaleźliśmy również miejsce dla tych spośród bardzo licznych tekstów slawistycznych Juliana Kornhausera, które wpisują się w przyjętą przez nas strategię edytorską. Wiele recenzji i not krytycznych z „Tygodnika Powszechnego” czy gazet codziennych poświęconych zostało autorom i autorkom pochodzącym z krajów byłej Jugosławii oraz przekładom ich książek na język polski. Sądzimy, że dzięki takiej decyzji czytelnik dostrzeże szeroką perspektywę Autora, która pozwoliła mu na jednoczesne zainteresowanie współczesną poezją polską, prozą tłumaczoną, zagadnieniami z pogranicza życia literackiego i środowiskowej polemiki oraz kwestiami powinności krytyki literackiej. Uwzględniliśmy także kilka tekstów pochodzących z monografii wieloautorskich i druków pokonferencyjnych, przy czym kryterium wyboru zakładało w pierwszej kolejności ich eseistyczny, niekoniecznie ściśle naukowy, charakter. Jak wiadomo, dorobek Juliana Kornhausera-profesora slawistyki jest na tyle obfity, że wymagałby opracowania i wydania w kilku osobnych tomach, do czego niniejszym zachęcamy wydawców, redaktorów i badaczy. (…)

Adrian Gleń i Jakub Kornhauser (z Noty edytorskiej)