Przepraszam, ma pan może długopis? Prośba we współczesnej polszczyźnie, cz. 1: Prośba jako makrotakt mowy

 Niniejsza publikacja zawiera opis strategii komunikacyjnych stosowanych przez nadawców próśb w celu osiągnięcia wpływu na postępowanie adresatów tych aktów mowy. Autorka udowadnia, że współczesna prośba jest makroaktem mowy, złożonym z takich mikroaktów, jak prośba właściwa, uzasadnienie sformułowania prośby czy przeproszenie. Przeprowadza wnikliwą analizę tych składników makroaktu prośby, które mają wpłynąć na jej skuteczność. W swoich badaniach Autorka posługuje się narzędziami wypracowanymi nie tylko przez językoznawstwo (w tym teorię aktów mowy czy genologię lingwistyczną), ale także przez inne nauki, między innymi: psychologię społeczną, socjologię, antropologię kulturową czy filozofię. Publikacja ta zainteresuje osoby zajmujące się pragmatycznymi aspektami komunikacji, genologią lingwistyczną czy grzecznością językową, między innymi  językoznawców, studentów kierunków humanistycznych i społecznych, nauczycieli polonistów. Przedstawione w niej wnioski mogą być wykorzystane również w kształceniu interdyscyplinarnym i w badaniach międzykulturowych.