Formy czasu przeszłego w cerkiewnosłowiańskich przekładach psałterza

 Przedmiotem niniejszej monografii jest funkcjonowanie form czasu przeszłego w cerkiewnosłowiańskich przekładach psałterza począwszy od Psałterza synajskiego aż po psałterze wieku XVI. Celowo wybrano tę księgę biblijną, będącą przecież utworem o charakterze poetyckim, hymnicznym, w którym rzadko spotyka się elementy o charakterze narracyjnym, i w którym proste zastosowanie metod analizy stosowanych przy fragmentach narracyjnych bardzo często zawodzi, a nawet wypacza treść. Ponadto księga ta zajmowała i zajmuje szczególne miejsce w kulturze i liturgii Kościoła wschodniego (prawosławnego). Należy do podstawowych ksiąg biblijnych przetłumaczonych już przez Cyryla i Metodego jeszcze przed przybyciem na Morawy (obok ewangeliarza i lekcjonarza). Odpisem tego przekładu jest wspominany tu Psałterz synajski. Z biegiem czasu Księga Psalmów zaczęła żyć samodzielnym życiem, stała się najbardziej popularnym modlitewnikiem, wierni właśnie w niej znajdywali rozwiązania swoich problemów, lekarstwo na choroby, ukojenie w żalu i rozpaczy, sposób na poprawę nastroju, na Rusi poza tym była pierwszą księgą, na podstawie której uczono czytania.