Dzieje i pradzieje Indoeuropejczyków w świetle archaicznej leksyki i zoonimii ludowej

 Celem tego opracowania jest próba ustalenia miejsca i czasu – zgodnie z metodą chronologii względnej – powstania prakolebki ludu indoeuropejskiego, czyli tzw. praojczyzny iep. – matki oraz ukazanie procesu powstania i późniejszego rozwoju wykreowanych w łonie prakolebki iep. nowych etniczno-językowych rodzin, w tym w miarę szczegółowo – rodziny słowiańskiej.

Podstawą moich w tym zakresie badań jest odpowiednio wybrana archaiczna leksyka, która w znacznej części analizowanego materiału słowiańskiego stanowi również bazę słowotwórczą dla prezentowanych w monografii imion zwierząt.

Pragnę podkreślić, że wybrany do analizy materiał leksykalny pozwolił mi niewątpliwie w miarę dogłębnie i obiektywnie przedstawić miejsca i czas wykreowania się w obrębie praojczyzny iep. - matki nowej etniczno-językowej rodziny słowiańskiej, natomiast początki praojczyzny ludu indoeuropejskiego, które po prostu giną w mrocznej przeszłości, w pradziejach, są prezentowane i objaśnione głównie w oparciu o wybraną literaturę przedmiotu uznanych specjalistów, przede wszystkim językoznawców i archeologów, a także w odpowiednim stopniu na podstawie własnych bogatych materiałów, zwłaszcza w zakresie zoonimii ludowej i archaicznej leksyki.

fragment wstępu