Zielone oczy

Mackiewicz porusza sugestywnością narracji, indywidualnością, odwagą. Nie mniej aktualne pozostaje przesłanie jego wywodów. Sprowadza się ono do tłumaczenia sensu uprawiania polityki, negliżowania złudzeń oraz umiejętności zachowania w niesprzyjających warunkach. Z walk, które prowadził, Mackiewicz wychodził pokiereszowany, często zawiedziony brakiem rezultatów, na jakie liczył, zawsze jednak z satysfakcją. Jej powodem była niechęć do występowania w roli pasażera własnego przeznaczenia i racja, którą miewał znacznie częściej niż jego krytycy.

prof. Rafał Habielski

 

SPIS TREŚCI

 

Łuczywo, które gaśnie

Polskie – arcypolskie

Spór konstytucyjny

Ministrowie i petenci

Rada Narodowa

Polityka

General Władysław Sikorski

Dunkierka i anty-Dunkierka

Czek bez pokrycia

Tajny memoriał generała Sikorskiego

Rozkaz generała Sosnkowskiego

Generał de Gaulle

Pétain

Ułan, huzar, pisarz, zwycięzca

Jugosławia

Okres idylliczny

Your obedient servant

Układ z 30 lipca 1941 r.

Wojny niech prowadzą inni

Rok 1943

Na marginesie Monte Cassino i Powstania Warszawskiego

Śmierć Raczkiewicza

Cień hajduka zamiata cieniem miotły cień karety

Apelacja od wyroku sądowego

Odzierzyński-Hryniewski

Rzucim ziemię, skąd nasz ród

Skarby wywiezione z Polski

Moje urzędowanie

Aneksy

Spis aneksów

Indeks nazwisk