Praski strukturalizm. Przekroje, miejsca, tożsamości

Książka doktora Piotra Gierowskiego Praski strukturalizm: przekroje, miejsca, tożsamości stanowi zamknięcie jego przeszło dziesięcioletnich studiów nad doktryną Praskiej Szkoły Strukturalnej i historią Praskiego Koła Lingwistycznego (…). Istotnym novum, jakie pojawia się w publikacji jest spojrzenie na czeski strukturalizm z perspektywy „globalnej” (jak pisze autor), czyli postmodernistycznej, oraz „lokalnej”, czyli czeskiej, w której praski strukturalizm jawi się jako element „narodowego imaginarium”, a historia Praskiego Koła Lingwistycznego staje się „emblematem czeskiego dziedzictwa kulturalnego” (…). Książka Piotra Gierowskiego (…) stanowi świadectwo tego, że Autor jest w tej chwili wśród polskich bohemistów najlepszym znawcą teorii praskiego strukturalizmu i historii Praskiego Koła Lingwistycznego.
(z recenzji prof. Jacka Balucha)

_________________________________________________


Spis treści
Miejsca strukturalizmu (zamiast wstępu)
Strukturalizm – narodowe imaginarium Czeski sen o strukturalizmie (1926–1948)
Czeski sen o strukturalizmie II (sytuacja po roku 1948)

Strukturalizm – kwestie terminologiczne
Z dziejów czeskiej wyobraźni strukturalistycznej: kategoria dynamizmu i jej związki ze sztuką i filozofią nowoczesną
Polityka terminologiczna Praskiej Szkoły Strukturalnej (na materiale literaturoznawczym)

Z historii Praskiej Szkoły
Prascy strukturaliści na emigracji (1938–1989)
Praska Szkoła w świetle korespondencji

Kontekst polski
Polskie akcenty na łamach „Slova a slovesnosti” 1935–1939
Strukturalizm czeski w Polsce
Strukturalistyczna tragedia rozwoju (zamiast posłowia

Podziękowania
Nota bibliograficzna
Bibliografia
Indeks nazwisk