Universitatsstudium und Gesellschaft in Mitteleuropa vom 15. bis zum 18. Jahrhundert

W europejskiej historiografii obserwuje się renesans badań nad dawnymi uniwersytetami oraz kulturą pisma i wiedzy w dawnych społeczeństwach. Uniwersytet badany jest w szerokim kontekście kultury, społeczeństwa, gospodarki i polityki, dlatego powszechnie stosuje się metodę prozopograficzną, którą w ostatnich latach coraz częściej wspierają sukcesywnie budowane i ulepszane elektroniczne bazy danych, pozwalające prześledzić na przykład rekrutację oraz liczebność profesorów i studentów, kariery akademickie, świeckie, kościelne i zawodowe ludzi z wyższym wykształceniem, ich działalność publiczną i twórczość. Coraz większe znaczenie ma uwzględnianie w badaniach nad wykształceniem źródeł pozauniwersyteckich: kościelnych, państwowych, miejskich, wiejskich oraz prywatnych.

Wszystkie te zagadnienia stanowią pole badań i zainteresowań uznanych historyków z Polski, Czech, Niemiec, Węgier i Szwajcarii, którzy zamieścili teksty w niniejszym tomie, pod wspólnym hasłem: wykształcenie uniwersyteckie grup społecznych i zawodowych w XV–XVIII wieku w Europie Środkowej (choć peryferyjnej wobec centrum rozwojowego w zachodniej Europie, jednak z własnym twórczym dorobkiem kulturalnym i autonomicznie wypracowanymi ścieżkami rozwoju). Artykuły zebrane w niniejszej publikacji dopełniają liczne diagramy, tabele, aneksy i mapy. Publikacja w całości obcojęzyczna (niemiecko-angielska) stanowi nie tylko interesującą lekturę, ale i bardzo praktyczne, przekrojowe wsparcie merytoryczne dla przyszłych badaczy.