Gospodarka Polski 1990-2017. Kręte ścieżki rozwoju

Sukcesy polskiej transformacji pod względem rozwoju rynków i konwergencji realnej mierzonej PKB per capita zostały okupione niespójnościami instytucjonalnymi, ekonomicznymi i technologicznymi. W połowie drugiej dekady XXI wieku odziedziczyliśmy realnie funkcjonujące rynki pozbawione mocnego o sprawiedliwego państwa. Tworzy to okazje do wykorzystywania przewag konkurencyjnych, asymetrycznej informacji, niedostatku kompetencji i używania ludzkiej emocjonalności do ograniczania możliwości wolnego wyboru oraz podejmowania roztropnych decyzji. Dla wyzwalania samoodpowiedzialności za własną pomyślność, ograniczania nieroztropnych i nieefektywnych indywidualnych decyzji, pogoni za polityczną rentą korzyści konieczne są w Polsce reformy usprawniające funkcjonowanie państwa i wymuszające społeczną odpowiedzialność biznesu. Konieczny jest też konstytucyjny porządek gospodarczy orientowany na gospodarkę opartą na wiedzy i innowacyjności ukierunkowaną na podnoszenie jakości wartościowego życia we wszystkich sferach bycia i działania ludzkiego.