Upaniszady. Święte księgi, święte teksty

Upaniszady – najpóźniejsze, bo pochodzące z VIII-III w. p.n.e., teksty, należące do wedyjskiego objawienia (śruti) o treści religijno-filozoficznej. Stanowią kontynuację filozofii spekulatywnej brahman, rozwinęły m.in. doktrynę brahmana, atmana, transmigracji (samsara), karmana. Znanych jest ponad 200 upaniszad. Nadal powstają nowe w czasach współczesnych. W 1657 roku uczeni z Benaresu na polecenie księcia Dara Shikoh przełożyli na język perski zbiór upaniszad, zaś francuski indolog Abraham Hyacinthe Anquetil-Duperron przełożył ten wybór na łacinę w pracy Oupnek'hat, opublikowanej w latach 1801-1802. Nazwa pochodzi od sanskryckich słów: sad – oznacza siedzieć, a upa ni obok, w pobliżu.

Niniejsze wydanie obejmuje teksty: Kauszithaki. Baszkala. Kena. Mahanarajana. Kathaka. Maitrajana. Isa. Aruneja. Paramahansa. Brahmabindu. Tedżobindu. Mandukja Karika.