Defamiliaryzatorzy. Źródła i zróżnicowanie antropologii współczesności

To pierwsza na polskim rynku systematyczna monografia poświęcona antropologii współczesności: jej genezie, rozwojowi, polom badawczym i narzędziom teoretycznym. Jest to reakcja na fakt, że pojęciem antropologii współczesności posługują się badacze w wielu krajach, nie można go jednak znaleźć w indeksach opracowań na temat historii dyscypliny. Autorska prezentacja ma ten stan zmienić, a zadaniu temu podporządkowano strukturę pracy. Od problemu „co” – w odniesieniu do pytań o przedmiot i możliwości wyodrębnienia pól badawczych, przez kwestię „jak” – dotyczącą formy badań, w ramach których praktykuje się specyficzne metody, do poziomu „reprezentacji” – czyli strategii przedstawiania rzeczywistości kulturowej.

Autor aplikuje do badań nad kulturą pojęcie defamiliaryzacji, czyli wyobcowywania bądź uniezwyklania tego, co swojskie. Analizuje nurt studiów nad własną kulturą w USA, Francji, Wielkiej Brytanii, Skandynawii, Polsce, a wyrywkowo także w Niemczech, Serbii i na Węgrzech. Testuje też użyteczność kategorii refleksyjności, ukazanej w kontekście kontrkultury i jej wrażliwości. Mottem monografii można uczynić z jednej strony stwierdzenie: „Praca antropologiczna nigdy nie jest wyłącznie pracą naukową”, z drugiej strony natomiast hasła „Exotic no more” oraz „Exotic at home”.