Nowe miejsce rzeźby w sztuce polskiej lat 60. XX wieku jako wyraz przemian w sztuce przestrzeni

Problematyka pracy Nowe miejsce rzeźby w sztuce polskiej lat 60. jako wyraz przemian w sztuce przestrzeni dotyczy analizy przekształceń formy rzeźbiarskiej, a także sposobu jej odbioru i miejsca wśród dokonań twórczych, uwzględniając stałe rozszerzanie wiedzy o sztuce i przemiany poglądów estetycznych, wspólnie kształtujących historię kultury.

Wstęp 7

Świadomość zjawiska przestrzenności 9
Między przestrzenią a czasem 14

I. Rzeźba a przestrzeń W sztuce polskiej przełomu lat 50. i 60.: rodowód i idee 27
Rzeźba jako narzędzie badania przestrzeni 27
Rzeźba na przełomie lat 50. i 60. 60

II. Koncepcje rzeźby W początkach lat 60. a I Biennale Form Przestrzennych W Elblągu 83
Nowa rzeźba W opinii krytyków i teoretyków sztuki 83
Rola rzeźby W polityce kulturalnej a działania twórców 95
Podstawy teoretyczne: Biennale Form Przestrzennych - Konfrontacje 65 115
I Biennale Form Przestrzennych: realizacje 126
Znaczenie Biennale: głosy krytyki 139

III. I Sympozjum Artystów Plastyków i Naukowców W Puławach: nowe formy wyrazu artystycznego 153
Nowe relacje między dziełem a odbiorcą 153
Założenia ideowe Sympozjum - wystawa i seminarium 166
Realizacje uczestników Sympozjum 179
Głosy krytyki, dyskusje, działania 204

IV. Rzeźba przestrzenna czy sztuka przestrzeni? 214
Wydarzenia audio-wizualne 214
Przestrzeń i wyraz 229
Formy aktywizujące przestrzeń 242
Koniec dekady - rok 1968 253

V. Przestrzeń i miejsce 274
Definicja przestrzeni rzeźbiarskiej 274
Kreowanie przestrzeni 277
Etapy kreowania przestrzeni 288
Nowa rzeźba jako wyzwanie dla krytyki 289

Uwagi podsumowujące 302

Bibliografia 319
Spis ilustracji 392
Indeks 396
Summary 408