Napis. Seria XXI. Sztuka tracenia, sztuka rezygnacji. Samoograniczenie i autocenzura

Kolejny numer naszego rocznika poświęcony jest idei samoograniczenia i towarzyszącym jej praktykom, które odgrywają kluczową rolę w kulturze.

Idea powściągliwości, wyrzeczenia, opanowania (przede wszystkim emocji i popędów) jako warunek godnego i szczęśliwego życia to uniwersalna koncepcja, znana już od czasów starożytnych i funkcjonująca np. na Dalekim Wschodzie (konfucjanizm, buddyzm). Praktyki ascetyczne kojarzone są przede wszystkim z chrześcijaństwem, jednak samoograniczenie powracało przez wieki w rozmaitych tekstach kultury nie tylko jako warunek mistycznego doświadczenia jednostki, ale również gwarancja społecznej harmonii i dobrobytu. Rezygnacja i utrata są pojęciami na ogół wartościowanymi negatywnie, w kategoriach „braku” – XXI seria „Napisu” gromadzi natomiast prace, które ukazują różne i niejednoznaczne aspekty tych doświadczeń.