Ecclesia semper reformanda. Kryzys i reforma średniowiecznego Kościoła (uszkodzona okładka)

„Ecclesia  semper  reformanda –  jedna  z  najbardziej  znanych  intuicji ostatniego  soboru:  Kościół  zawsze  potrzebuje/domaga  się  reformy. Zapewne. Ale czy zawsze jest ona podejmowana? Czy zawsze Kościół świadom jest tego obowiązku? Czy zawsze ma odwagę patrzeć na siebie ostro i krytycznie – starannie rozróżniając w sobie to, co Boskie i niezmienne od tego, co ludzkie, zmienne, a nierzadko słabe, dalece niedoskonałe i po prostu grzeszne? Historyk – to jasne – nie jest od tego, by stawiać Kościołowi takie czy inne postulaty. Nie jest też jego zadaniem katalogowanie (tym bardziej  definiowanie)  znamion,  przymiotów  i  cech  Kościoła  –  to  rzecz teologa. Kiedy jednak teolog dokonuje takiego opisu, opatrując go przy tym kwalifikacją czasową (semper! semper reformanda...) – historyk nie może oprzeć się pokusie, by nie powiedzieć: Sprawdzam!”. Tymi słowy do lektury niniejszego zbioru wprowadza i zachęca nas bp Grzegorz Ryś, jeden z autorów i redaktorów tomu.

Ponad 30 uznanych historyków  podjęło powyższe wyzwanie publikując tu studia uporządkowane w trzech działach tematycznych – Kościół powszechny,  Kościół lokalny (polski) oraz wspólnoty zakonne wobec kryzysów i reform. Wolumin zawiera w większości refleksje oparte na analizie tekstów źródłowych, nie eksploatuje problematyki mającej wcześniej bogatą literaturę, lecz stanowi doskonałe uzupełnienie i pogłębienie wiedzy, stara się też stawiać inspirujące postulaty badawcze.

Publikacja ukazuje się pod patronatem Dominikańskiego Instytutu Historycznego w Krakowie.