Emigracja Latynoska w USA po II wojnie światowej na przykładzie Portorykańczyków, Meksykanów i Kubańczyków

Spośród licznych latynoskich grup autorka wybrała trzy - Meksykanów, Portorykańczyków i Kubańczyków. Wybór to racjonalny i słuszny. Są one najlicznijsze, najbardziej widoczne, wzbudzają także najwięcej emocji. Jednocześnie są to grupy wyraźnie odmienne. Różnią się pomiędzy sobą i odróżniają się od innych grup hiszpańskojęzycznych. Każda z nich napływała do USA z innych powodów, w innym czasie, często w nieco inne miejsca. Każda ma inne doświadczenia. Autorka stara się te różnice, odmienności dostrzegać, choć oczywiście grupy te łączy język i ten wspólny mianownik sprawia, że przy wszelkich odmiennościach można omawiać je w jednym miejscu. Doświadczenie trzech opisywanych grup pokazane jest na szerokim tle regulacji prawnych, które w odniesieniu do tych przybyszów obowiązywały i obowiązuję. Nie ucieka autorka od problematyki stosunków interetnicznych oraz problemu stereotypów etnicznych funkcjonujących w USA, w czym nawiązuje do starszej literatury. Słowem, podjęty temat doniosły, bezsprzecznie ważny, w Polsce mało lub marginalnie znany.