Zarządzanie dialogiem międzykulturowym na przykładzie...

Niniejsza książka to jeszcze jeden przyczynek do toczącej się w publicznej przestrzeni debaty nad znaczeniem dialogu międzykulturowego i sposobami jego implementacji do codziennej praktyki komunikacyjnej. Od innych publikacji, których autorzy rozpatrują dialog z bardzo wielu różnorodnych perspektyw badawczych, odróżnia ją zwrócenie uwagi na rolę, jaką w społecznym procesie nauczania, uczenia się i promocji dialogu międzykulturowego może i powinno odegrać zarządzanie nim. Należy tutaj wyraźnie podkreślić, że zarządzanie dialogiem międzykulturowym nie jest tożsame z koncepcją zarządzania procesami komunikacji interpersonalnej w organizacjach wielokulturowych i w biznesie, od lat 60. XX wieku stanowiących impuls do rozwoju badań w tej dziedzinie. Chociaż doświadczenia zdobyte przez zarządzanie komunikacją międzykulturową oraz wypracowana przez nią teoria i konkretne rozwiązania praktyczne mają niezwykłą wagę i są użyteczne, mogą być jedynie kreatywnie adaptowane na potrzeby zarządzania dialogiem. Ich bezpośredni transfer bez odpowiedniej modyfikacji nie jest możliwy, gdyż dialogiczne komunikowanie w sferze społecznej, a taki charakter posiada dialog międzykulturowy, należy traktować jako bardzo specyficzną odmianę
komunikacji międzykulturowej. Dominuje w nim nastawienie na drugiego człowieka i dążenie, aby słuchając aktywnie, zrozumieć go jak najpełniej. Taka optyka komunikacyjna powoduje, że każdy rozmówca jest traktowany mniej instrumentalnie i "rynkowo", a bardziej holistycznie i indywidualnie, z docenieniem jego jednostkowej i niepowtarzalnej tożsamości oraz z nastawieniem na tworzenie dobra wspólnego. Nie znaczy to, że zarządzanie dialogiem międzykulturowym nie uwzględnia czynników wpływających na sukces ekonomiczno-polityczny współczesnych społeczeństw, ale przede wszystkim wyznaczają go wartości głęboko ludzkie.