Zapiski w międzyczasie

Głęboko jestem poruszony. To bardzo piękna książka! Owszem, bardzo osobista – ale siła tych wierszy, ich piękno, a także – tak! – ich skupiona, nieskazitelna „forma" – „opanowują" niejako to, co mogłoby być zbyt „głośnym", zbyt bezbronnym wyznaniem. Siła poezji udziela się bezbronności i pozwala dzielić się nią, a krzyk wycisza do szeptu, do głosu milczenia.

Bronisław Maj

* * *

a ja tutaj ślepo wpatruję się w Ciebie
z otwartymi oczyma
już po tamtej stronie
gdzie jeśli jest cokolwiek
to na pewno Ty a jeśli nic to ono
Twoje ostatecznie
pełne światła nic
(Bezsenność, fragm.)