Ignacy Krieger. Album

Ignacy Krieger urodził się w 1817 roku w Mikołaju, później mieszkał w Lipniku, dawnym powiecie bialskim.
W Krakowie zamieszkał z żoną Anną, trzema córkami oraz synem, w 1861 roku doczekał się jeszcze jednej córki.
Pierwsze atelier przy ulicy Grodzkiej działało dość krótko, w tym czasie Krieger rozpoczął starania o wybudowanie zakładu fotograficznego w podwórzu domu przy ulicy św. Jana 1 i prawdopodobnie już na początku 1861 roku przeniósł się do nowej pracowni.
Początkowo nowy zakład w kamienicy Bonerowskiej, mieszczącej się na rogu Rynku Głównego i ulicy św. Jana, był pozbawioną ogrzewania drewnianą budką na podwórzu, przybudowaną do murowanej oficyny.
Pod koniec lat 70. XIX wieku, w czasie przebudowy kamienicy, którą podwyższono o jedną kondygnację, atelier zostało przeniesione na IV piętro.
Przez cały okres istnienia zakładu reklamowały go gabloty i okna wystawowe ze zdjęciami, umieszczone na parterze kamienicy.
Ignacy Krieger w ciągu całej kariery zawodowej posługiwał się w pracy techniką mokrego kolodionu.
Proces ten polegał na naniesieniu na szklaną płytę substancji zwanej kolodionem - alkoholowo-eterowego roztworu azotanu celulozy z światłoczułymi solami srebra.
Nowa technika pozwalała na uzyskanie dowolnej liczby odbitek na podłożu papierowym.
Stosowano papier albuminowy, który był cienki i delikatny, wymagał więc podklejania na tekturę, często zdobioną dekoracją litograficzną.
Technika kolodionowa, odznaczająca się wysoką jakością obrazu, była znacznie prostsza i tańsza od dagerotypii.
Dzięki tym cechom szybko zapewniła fotografii prawdziwą powszechność i masowość.
Najstarsze fotografie Ignacego Kriegera ukazują jeszcze zbiedniały Kraków ze śladami wielkiej przeszłości jako stolicy Polski.
Widzimy na nich Rynek - serce miasta od czasów lokacji w 1257 roku - ze szpecącymi go Sukiennicami.
Na kolejnych, powstających z biegiem lat kliszach utrwalone zostały więc przemiany miasta, takie jak renowacja i przebudowa Sukiennic czy budowa nowych gmachów użyteczności publicznej.
Dużą część klisz Ignacego Kriegera stanowią tak zwane typy ludowe.
Największa część to zdjęcia mieszkańców podkrakowskich wiosek.
Byli oni fotografowani głównie w swych odświętnych strojach, a charakterystyczny ubiór Krakowiaków budził zachwyt zarówno artystów jak i ludoznawców, tworzył całe serie fotografii typów ludowych w różnych ujęciach lub pozowanych scenkach.
Ignacy Krieger zmarł 17 czerwca 1889 roku i został pochowany na Nowym Cmentarzu Żydowskim przy ulicy Miodowej.
Dobrze prosperujący zakład wraz ze zrobionymi dotychczas kliszami pozostawił swoim dzieciom których wyuczył zawodu.
W 1926 roku Amalia Krieger przekazała wielotysięczny zbiór szklanych negatywów i wyposażenie atelier gminie miasta Krakowa.
Klisze te, przechowywane obecnie w Muzeum Historycznym Miasta Krakowa, są bezcennym świadectwem zmian zachodzących w mieście i posiadają olbrzymią wartość jako źródła historyczne.