Pop-art po Holokauście. Pop-Art After the Holocaust

Boris Lurie (1924–2008) to artysta amerykański pochodzenia żydowskiego. W czasie wojny wraz z ojcem był więziony w obozach koncentracyjnych. Jego babka, matka, siostra i ukochana zostały rozstrzelane podczas masakry w Rumbuli w 1941 roku.

Twórczość Luriego ściśle wiąże się z traumą Holokaustu. Aby się z nią zmierzyć, artysta wypracował unikalny język symboli, w którym autentyzm i napięcie emocjonalne przekraczają to, co stosowne i wymagające szacunku. Sygnaturami wielu jego prac są gwiazda Dawida oraz słowo „NO”. Gwiazda oznacza przynależność do żydowskiego losu. „NO” to deklaracja gotowości do sprzeciwiania się złu.

Publikacja obok wysokiej jakości reprodukcji i fotografii prac zawiera pierwsze polskie tłumaczenia prozy i wierszy Borisa Luriego (w tym obszerne fragmenty powieści Dom Anity), kalendarium jego życia, a także eseje Marii Anny Potockiej i Bartosza Kwiecińskiego. Na dołączonej płycie znajduje się wywiad z Gertrude Stein wspominającą artystę (jego rozszerzona wersja została umieszczona w książce).