Uniwersalne prawdy i prawa życia dla mądrych ludzi na trudne czasy

Celem tej książki jest wydobycie celnych, ważnych, pouczających myśli, zarówno myślicieli minionych wieków, jak i współczesnych, na temat ważnych spraw i problemów, m.in. takich jak: ambicja, człowiek, kłamstwo, prawda, polityka, sława, sprawiedliwość, władza, zawiść. Są one zapiskami z moich własnych lektur, zapiskami, jak w takim przypadku, subiektywnymi. Można by oczywiście znaleźć też inne myśli i innych myślicieli. Można by ich wskazać więcej. To, co je łączy poprzez wieki, to uderzająca zbieżność. Dowodzi ona, że pod wieloma względami natura ludzka jest niezmienna. Dlatego na nasze wciąż aktualne pytania możemy szukać odpowiedzi u myślicieli przeszłości.

Stwierdził kiedyś Luc de Clapiers, Marquis de Vauvenargues: „nową i oryginalną byłaby książka, która uczyłaby kochać stare prawdy”. Nie wiem, czy sprostałem jego postulatowi. To oceni sam czytelnik. Moim zamiarem jest dać możliwość konfrontacji własnych doświadczeń i przemyśleń czytelników z myślami klasyków. Pozostaje mi nadzieja, że książka stanie się inspiracją do myślenia i stawiania pytań, a także radzenia sobie w naszych trudnych czasach.

(fragment wstępu)

Profesor Tadeusz Gadacz (ur. w 1955 roku w Krakowie), wybitny filozof i moralista. Uczeń i wieloletni współpracownik ks. profesora Józefa Tischnera. Obecnie jest pracownikiem naukowym Wydziału Humanistycznego AGH w Krakowie. Doktorat uzyskał w 1984 roku, habilitację w 1990 roku, a profesorem tytularnym został w 2009 roku. W latach 1991–1995 był dziekanem Wydziału Filozofii Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie, w latach 1996–1999 kierownikiem Katedry Filozofii Religii na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Warszawskiego, w latach 2002–2008 profesorem w Instytucie Filozofii i Socjologii Polskiej Akademii Nauk (w latach 2004–2008 był wicedyrektorem do spraw filozofii), w latach 2009–2017 pełnił funkcję dyrektora Instytutu Filozofii i Socjologii Uniwersytetu Pedagogicznego w Krakowie.

Stypendysta Katolickiego Uniwersytetu w Waszyngtonie, Hebrew University w Jerozolimie, Uniwersytetu Louvain La Neuve w Belgii, Instytutu Nauk o Człowieku w Wiedniu.

W latach 1999–2002 był koordynatorem w dziedzinie nauk humanistycznych i zastępcą redaktora naczelnego Redakcji Encyklopedii w Wydawnictwie Naukowym PWN. W latach 2003–2007 był przewodniczącym Komitetu Nauk Filozoficznych PAN. Obecnie jest Prezesem Polskiego Towarzystwa Etycznego i Przewodniczącym Zarządu Hospicjum Dziecięcego im. ks. prof. Józefa Tischnera.

Zajmuje się historią filozofii XX wieku, filozofią człowieka, filozofią religii, kondycją myślenia, analizą przemian kultury i cywilizacji, mentoringiem. Jest autorem ponad 200 publikacji naukowych w języku polskim i w innych językach. Do jego najnowszych prac należą: Rozumowe poznanie Boga (2000), Filozofia człowieka jako filozofia losu (2000), O umiejętności życia (wyd. 1 2002, wyd. 4 2016), Bóg w filozofii XX wieku (2007), O ulotności życia (wyd. 1 2008, wyd. 3 2016), Historia filozofii XX wieku. Nurty, t. 1: Filozofia życia, Filozofia ducha, Pragmatyzm (2009), t. 2: Neokantyzm, Filozofia dialogu, Filozofia egzystencji (2009). Przełożył na język polski Gwiazdę zbawienia Franza Rosenzweiga.

W 2002 roku otrzymał nagrodę prezydenta Warszawy Lecha Kaczyńskiego dla najlepszego nauczyciela akademickiego Mazowsza. W 2003 roku przyznano mu nagrodę „Nowych Książek” za redakcję naukową (wraz z B. Milerskim) dziesięciotomowego dzieła Religia. Encyklopedia PWN. W 2008 roku został wybrany przez studentów najlepszym wykładowcą w historii Collegium Civitas.

Publikuje w prasie i czasopismach. Wygłosił wiele prestiżowych wykładów publicznych, m.in. na Ogólnopolskim Zjeździe Lekarzy Rodzinnych w Teatrze Narodowym w Warszawie (2006), na zamknięcie Kongresu Kultury Polskiej w Krakowie (2009), na Konferencji Bezpieczeństwa NATO podczas polskiej prezydencji w Unii Europejskiej (2011).