Świat nieznany i istnienie duszy

Świat nieznany i istnienie duszy to klasyczne dzieło parapsychologiczne, zawierające opisy dobrze poświadczonych przypadków telepatii oraz fenomenów manifestowania się dusz osób umierających i zmarłych. Jest to niezbędna pozycja dla każdego, kto pragnie zdobyć pewną wiedzę o życiu pozagrobowym i określić swoje miejsce we wszechświecie.
Jako naukowiec Flammarion analizuje zgromadzony materiał bez przyjętych z góry założeń; za cel nadrzędny stawia sobie konsekwentne dążenie do poznania prawdy o świecie duchowym. Obrana przez niego metoda nie pozwala mu ulegać ani dogmatycznemu niedowiarstwu, ani naiwności ludzi, którzy na wiarę przyjmują istnienie „cudownych” zjawisk. Postawa badawcza autora i wartość zgromadzonych przezeń materiałów pozwalają pozbyć się materialistycznych uprzedzeń u wątpiących, otwierając ich oczy na otaczający nas świat niezwykłych zjawisk.

Niczemu nie przeczyć, niczego na ślepo nie twierdzić, badać zupełnie bezstronnie, nie dając na siebie wpływać nikomu i niczemu – oto jedyne słuszne, choć trudne stanowisko, jakie można zająć w przypadkach tego rodzaju. Proszę więc wszystkich, którzy chcieliby mnie obwinić o niedowiarstwo lub łatwowierność, aby zechcieli sobie uzmysłowić i zapamiętać, że moim mottem jest i będzie słowo „szukam”. (…)
Jeżeli chcemy się rozeznać w tajemniczym świecie, który pragniemy zwiedzić i jeżeli chcemy wyciągnąć pouczające wnioski z tej wędrówki w Nieznane, to musimy fenomeny podzielić według pewnej metody, zebrać je w grupy i znaleźć dla nich to wyjaśnienie, które ma najwięcej cech prawdopodobieństwa. Trud opłaci się, gdyż chodzi tu o nas, o naszą naturę, nasz byt lub niebyt. Pytanie to nie jest nam obojętne, choć na pewno znajdą się ludzie, którzy na widok naszych usiłowań będą kiwali lekceważąco głowami.
(fragment książki)

Nicolas Camille Flammarion (1842–1925) – astronom francuski, założyciel obserwatorium w Juvisy-sur-Orge koło Paryża (1883 r.). W 1887 r. zorganizował Francuskie Towarzystwo Astronomiczne (Societé Astronomique de France); prowadził obserwacje Księżyca, Marsa, gwiazd podwójnych i komet. Był jednym z największych popularyzatorów astronomii na przełomie XIX i XX stulecia, a jego Astronomie populaire (1880) przez wiele lat stanowiła klasyczną pozycję w literaturze popularnonaukowej.
Począwszy od lat 60. XIX wieku Flammarion związał się z ruchem spirytystycznym. Odtąd przez całe życie badał zjawiska parapsychologiczne: telepatię, prekognicję, manifestacje duchów na seansach mediumicznych oraz wizje zmarłych doświadczane we śnie i na jawie. Swoje wnioski i materiały poświadczające rzeczywistość tych fenomenów zawarł w niniejszej książce.
Z uwagi na łączenie trzeźwej nauki z pasją odkrywania zagadek wszechświata, współcześni nazywali Flammariona „poetą nieba”. Jego dzieła do dziś są wznawiane i cieszą się niesłabnącą sympatią czytelników.