Szarpidruty i poeci. Piosenka wobec przemian społecznych i kulturowych ostatnich dekad

Książka stanowi próbę nowego spojrzenia na znaczenie tekstu w piosence – poza stereotypowymi rozróżnieniami zależnymi od stylistyki muzycznej. Na równych prawach występują tu teksty z gatunku piosenki literackiej oraz warstwa słowna utworów rockowych, co pozwala na ukazanie różnic, ale i podobieństw między tymi odrębnymi – zdawałoby się – światami.

Perspektywa historyczna każe spoglądać na dorobek polskiej piosenki ostatniego półwiecza ze szczególnym uwzględnieniem przemian społeczno-politycznych dokonujących się w przełomowych momentach lat siedemdziesiątych, osiemdziesiątych i dziewięćdziesiątych ubiegłego wieku. To wówczas następowały zmiany, które nobilitowały tekst piosenki z formy czysto rozrywkowej ku jednej z form społecznej komunikacji. Na tak zarysowanym tle autor dokonuje analiz porównawczych zarówno w obrębie tradycyjnie rozumianych gatunków, jak i pomiędzy nimi, ukazując jak istotną rolę pełni warstwa słowna piosenek w różnych odmianach gatunkowych.

W publikacji ukazano postawy i twórczość tak różnych artystów, jak: Jacek Kaczmarski, Jan Krzysztof Kelus, Jacek Kleyff, Grabaż (Krzysztof Grabowski), Kazik (Kazimierz Staszewski), Grzegorz Ciechowski, Spięty (Hubert Dobaczewski), Pablopavo (Paweł Sołtys), Marcin Świetlicki i inni. Niebagatelną rolę odgrywa tu problematyka zaangażowania społecznego artystów, którzy traktują własną twórczość jako sposób wypowiedzi na temat otaczającego świata, próbując opisywać rzeczywistość i wpływać na jej kształt.