Loca scribendi. Miejsca i środowiska tworzące kulturę pisma w dawnej Rzeczypospolitej XV-XVIII stulecia

Książka obejmuje teksty poświęcone średniowiecznym loca scribendi – miejscom i środowiskom, które odegrały ważną rolę w tworzeniu i rozwoju kultury pisma na terenie Rzeczypospolitej Obojga Narodów od XV do XVIII w.
Autorzy analizują genezę, definicje i ograniczenia pojęcia locus scribendi oraz szereg zagadnień szczegółowych, jak np.:
• początki krakowskiej kancelarii miejskiej,
• funkcjonowanie kancelarii dworskiej, kancelarii kościelnych i miejskich w Starej i Nowej Warszawie,
• działalność małomiasteczkowej kancelarii miejskiej (na przykładzie Radziejowa),
• korespondencja Elżbiety Habsburżanki z Zygmuntem Augustem jako przejaw funkcjonowania dworskiego locus scribend,
• sporządzanie dokumentów w parafiach protestanckich w Rzeczypospolitej i Rzeszy Niemieckiej,
• działalność pisarska konsystorza generalnego w Poznaniu,
• praca notariuszy w otoczeniu biskupa poznańskiego Andrzeja Bnińskiego,
• funkcjonowanie kancelarii miejskiej w Gdańsku w aspekcie księgowo-podatkowym.