Więzień śledczy nr 1025

Jerzy Mikołajewski (ur. w 1926 r. w Królewskiej Hucie (obecnie Chorzów). W marcu 1942 r. wstąpił w szeregi ZWZ-AK Zgrupowania "Żelbet" w Krakowie, przyjmując ps. "Sulima". W okresie od listopada 1943 r. do kwietnia 1944 r. odbył i ukończył Szkołę Podchorążych Rezerwy Piechoty "Żelbet" Kraków, awansując do stopnia kaprala podchorążego. Pełnił funkcję d-cy drużyny w plutonie "Gienia", "Janka", 2. kompanii, 1. batalionu Zgrupowania "Żelbet" w Krakowie, przyjmując drugi ps. "Janusz". Uczestniczył w szeregu akcji sabotażowo-dywersyjnych na terenie Krakowa. Brał udział w akcji "Burza". Po ujawnieniu się w październiku 1945 r. przed Komisją Likwidacyjną do Spraw b. AK w Krakowie kontynuował przerwaną naukę. Jednocześnie organizował komórki Ruchu Oporu Armii Krajowej (ROAK) na terenie Chorzowa i okolicy. Udzielał się aktywnie w Polskim Stronnictwie Ludowym (PSL Mikołajczykowskie). Aresztowany w maju 1946 r. przez funkcjonariuszy Miejskiego UBP w Chorzowie został przewieziony do Powiatowego UBP w Bytomiu, a tam osadzony w więzieniu karno-śledczym. Oskarżono go o zorganizowanie i przeprowadzenie manifestacji 3 Maja w Bytomiu.
We wrześniu 1946 r. został skazany wyrokiem Rejonowego Sądu Wojskowego w Katowicach na karę 6 lat więzienia i pozbawienia praw obywatelskich i honorowych na 3 lata. W wyniku złożonej apelacji od wyroku w Najwyższym Sądzie Wojskowym (NSW) w Warszawie - po trzykrotnym jego rozpatrywaniu - wyrok I instancji został obniżony do 6 miesięcy pozbawienia wolności. Zwolniony z więzienia w lutym 1947 r. kontynuował naukę, po czym rozpoczął studia na Wydziale Budownictwa Oddział Architektura Politechniki we Wrocławiu. Ponownie był aresztowany w czerwcu 1950 r. przez funkcjonariuszy Powiatowego UBP w Opolu i przewieziony do Wojewódzkiego UBP we Wrocławiu. Oskarżono go o działanie na niekorzyść interesów Związku Radzieckiego i Państwa Polskiego. Został zwolniony na skutek przeprowadzenia ścisłej głodówki oraz z powodu braku dowodów przestępstwa. Jeszcze tego samego roku w dniu 30 października (wymiana waluty w Polsce) został , bez podania jakichkolwiek zarzutów aresztowany przez funkcjonariuszy Miejskiego UBP w Chorzowie i przewieziony do Wojewódzkiego UBP we Wrocławiu. Po paru dniach został zwolniony. Od 1951 r. kontynuował studia. Skończył je otrzymując dyplom inżyniera budownictwa lądowego.

W 1981 r. był współinicjatorem powstania Koła Kombatantów NSZZ "Solidarność" Region Małopolska. W tym samym roku wziął udział w I Zjeździe Kombatantów, który odbył się w dniach 26-27 października w Gdańsku. Na Zjeździe tym został wybrany przewodniczącym Komisji Rewizyjnej Krajowego Koła Kombatantów NSZZ "Solidarność". W styczniu 1989 r. z jego inicjatywy powstało stowarzyszenie pn. Związek Więźniów Politycznych Okresu Stalinowskiego, którego został prezesem. W 1993 r. z jego inicjatywy powstał Polski Związek Więźniów Komunizmu, jako stowarzyszenie kombatanckie o ogólnopolskim zakresie działania, którego prezesem Zarządu Głównego jest do dnia dzisiejszego. Kapitan rez. WP. Odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski, Krzyżem Walecznych, Złotym Krzyżem Zasługi, Brązowym Krzyżem Zasługi z Mieczami, Krzyżem AK, Medalem Wojska (3-krotnie), Krzyżem Więźnia Komunizmu z Mieczami, Odznaką "Burza" oraz Odznaką Weterana Walk o Niepodległość.