Funkcje miasta a zawartość i rozmieszczenie metali ciężkich, metaloidów i pierwiastków ziem rzadkich w glebach miejskich

Złożoność funkcjonowania gleby na obszarze miast i ich interakcji z działalnością człowieka nie jest jeszcze w pełni poznana, a wiedza na temat - znacząco rozproszona i wciąż niedostateczna. Komplementarne ujęcie złożoności funkcjonowania gleby na obszarach miejskich, uwzględniające wielorakie funkcje miast oraz degradujące czynniki zewnętrzne, przedstawione w pracy, jest potrzebne do opracowania uniwersalnej skali antropopresji oraz oszacowania wypadkowej naturalnej odporności gleb na degradację.

Rezultaty przeprowadzonych badań będą podstawą oceny ryzyka ekologicznego obszarów miejskich wykorzystywanego przy opracowaniu planów zagospodarowania przestrzennego, wyznaczania kierunków ochrony obszarów o wrażliwym użytkowaniu, dokonywania wyboru najlepiej dopasowanych technik i technologii budowlanych, inżynierskich, ogrodniczych i rekultywacyjnych. Ponadto rozpoznanie występowania terenów pokrytych glebami o małej zdolności przeciwstawiania się degradacji czy już zdegradowanymi jest niezbędne dla monitoringu stanu obszarów miejskich pod kątem ryzyka utraty zdrowia jego mieszkańców czy skażenia środowiska.

Uzyskane, w wielu aspektach nowatorskie, wyniki badań posiadają duże znaczenie poznawcze i aplikacyjne. Istotnie poszerzają wiedzę dotyczącą wpływu funkcji miasta na kształtowanie właściwości gleb, co sprawia, że będą podstawą oceny ryzyka ekologicznego obszarów miejskich przy opracowaniu planów zagospodarowania przestrzennego, monitoringu stanu obszarów miejskich oraz racjonalnej gospodarki glebami miejskimi.

Praca jest znaczącą pozycją w piśmiennictwie traktującym o wiedzy z zakresu nauki o glebach obszarów zurbanizowanych. Badania w niej zaprezentowane zostały wykonane na dobrym poziomie naukowym. Daje to podstawę do stwierdzenia, że oceniane innowacyjne badania poszerzają wiedzę o wpływie różnych funkcji miasta na kształtowanie jakości gleb, co przyczyni się do racjonalnego nim zarządzania.

Prof. dr hab. Stanisław Baran