Gotycyzm w literaturze i kulturze lat 1760-1830

 Gotycyzm w literaturze i kulturze lat 1760–1830 – efekt imponującego przedsięwzięcia naukowego, w które zaangażowali się uczeni z kilkunastu polskich ośrodków badawczych, filolodzy polscy i neofilolodzy – zachęca do powrotu do pierwotnych znaczeń i kontekstów związanych ze zjawiskiem wymienionym w tytule. Przypomina o gotycyzmie pojmowanym historycznie, skłania do – jak to ujmują Redaktorzy we Wstępie – „refleksji nad gotycyzmem w jego minionej postaci”. Obszar zainteresowania badaczy zaangażowanych w projekt obejmuje twórczość literacką autorów z różnych kręgów językowych i kulturowych (przede wszystkim polskiego, ale i angielskiego, francuskiego, niemieckiego, czeskiego, rosyjskiego, niderlandzkiego, amerykańskiego…), która powstawała w latach 1760–1830, czyli w okresie tradycyjnie uznawanym za czas pojawienia się i ugruntowania gotycyzmu w tekstach kultury. Z recenzji dr hab. Agaty Seweryn, prof. KUL Monografia podejmuje istotne kwestie odnoszące się do całościowego rozpoznania gotycyzmu – dotyczące jego genezy, dla której tak ważne były przejawy zainteresowania średniowieczem w drugiej połowie XVIII stulecia i w początkach XIX, a przede wszystkim przemiany zachodzące w ówczesnej architekturze, estetyce i obyczajowości. Jest to spojrzenie bardzo ważne w prowadzonych dziś badaniach, bowiem gotycyzm w odniesieniu do XVIII wieku i pierwszych trzech dekad XIX stulecia oznaczał manifestowanie się w literaturze pewnej estetyki, zaś współcześnie stał się zjawiskiem kultury nowoczesnej, masowej, popularnej i – jako kategoria pojęciowa bądź termin badawczy – funkcjonuje w jej opisie, służąc do wyodrębnienia i uporządkowania pewnego rodzaju zjawisk. Z recenzji dr hab. Agaty Roćko, prof. IBL PAN